کد مطلب:212678 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:38
حسن بن زیاد عطار کوفی
از اصحاب امام صادق (ع) [1] ، ثقه و جلیل القدر [2] ؛ و او همان است كه به محضر امام صادق (ع) مشرف شد، و عرض كرد: می خواهم دینم را بر شما عرضه بدارم. حضرت فرمود: بگو، عرض كرد: شهادت می دهم، نیست خدایی جز خدای یگانه و شریك ندارد، و شهادت می دهم كه حضرت محمد بن عبدالله (ص) بنده و فرستاده خداست، و اعتراف دارم كه آن چه آورده، همه از طرف خدای عالم است. حضرت فرمود: دین حق همین است كه تو می گویی. گفت: و شهادت می دهم كه علی (ع) امام من است، و مفترض الطاعه می باشد و خداوند اطاعت او را بر من واجب قرار داده؛ و هر كس او را بشناسد مؤمن است و هر كس جاهل به او باشد گمراه، و رد او كفر به خداست. سپس ائمه (ع) را شمرد و بیان كرد تا رسید به امام صادق (ع). حضرت فرمود: چه می خواهی، می خوانی تو را به این جهت دوست داشته باشم؟ تو را دوست دارم. [3] .
شیخ مفید (ره)، داستان عرضه كردن، حسن بن زیاد، دین خود را بر امام صادق علیه السلام، چنین آورده است:
حسن بن زیاد گوید: وقتی كه زید بن علی بن الحسین به كوفه وارد شد (آن گاه كه بر
[ صفحه 147]
حكومت هشام خروج كرده بود) مطالبی در ذهنم خطور كرد. از این رو قصد مكه كردم و از مدینه گذر نموده خدمت امام صادق (ع) رسیدم. حضرت بیمار بود و بر تختی به پشت خوابیده و شدیدا نحیف و لاغر گشته بود. عرض كردم: میل دارم دین خود را بر شما عرضه كنم، امام بر پهلو غلطید و نگاهی بر من انداخت و فرمود: حسن! تو را از این كار بی نیاز می دانم. سپس فرمود: بگو. آن گاه من گواهی بر توحید و نبوت و امامت دادم تا رسیدم به خود آن حضرت، و گفتم: گواهی می دهم كه شما به منزلت و مقام حسن و حسین و امامان پیش از خود هستید. فرمود: بس است، خواسته تو را دانستم؛ می خواهی كه تو را در اعتقاد به این امر به دوستی بشناسم و بر اعتقاد تو صحه بگذرام. گفتم: اگر مرا به دوستی بپذیری و عقایدم را صحیح بدانی البته كه به خواسته خویش رسیده ام. فرمود: تو را بر این اعتقاد به دوستی پذیرفتم... [4] .
نویسنده گوید: عده ای از اصحاب، دینشان را بر ائمه اطهار علیهم السلام عرضه داشته اند؛ كه از آن جمله: حمران بن اعین، و عمرو بن حریث، و خالد بجلی، و یوسف، و حسن بن زیاد است كه دین خودشان را بر امام صادق (ع) عرضه نمودند.
شیخ مفید (ره)، داستان عرضه كردن، حسن بن زیاد، دین خود را بر امام صادق علیه السلام، چنین آورده است:
حسن بن زیاد گوید: وقتی كه زید بن علی بن الحسین به كوفه وارد شد (آن گاه كه بر
[ صفحه 147]
حكومت هشام خروج كرده بود) مطالبی در ذهنم خطور كرد. از این رو قصد مكه كردم و از مدینه گذر نموده خدمت امام صادق (ع) رسیدم. حضرت بیمار بود و بر تختی به پشت خوابیده و شدیدا نحیف و لاغر گشته بود. عرض كردم: میل دارم دین خود را بر شما عرضه كنم، امام بر پهلو غلطید و نگاهی بر من انداخت و فرمود: حسن! تو را از این كار بی نیاز می دانم. سپس فرمود: بگو. آن گاه من گواهی بر توحید و نبوت و امامت دادم تا رسیدم به خود آن حضرت، و گفتم: گواهی می دهم كه شما به منزلت و مقام حسن و حسین و امامان پیش از خود هستید. فرمود: بس است، خواسته تو را دانستم؛ می خواهی كه تو را در اعتقاد به این امر به دوستی بشناسم و بر اعتقاد تو صحه بگذرام. گفتم: اگر مرا به دوستی بپذیری و عقایدم را صحیح بدانی البته كه به خواسته خویش رسیده ام. فرمود: تو را بر این اعتقاد به دوستی پذیرفتم... [4] .
نویسنده گوید: عده ای از اصحاب، دینشان را بر ائمه اطهار علیهم السلام عرضه داشته اند؛ كه از آن جمله: حمران بن اعین، و عمرو بن حریث، و خالد بجلی، و یوسف، و حسن بن زیاد است كه دین خودشان را بر امام صادق (ع) عرضه نمودند.
[1] رجال الطوسي، ص 183.
[2] رجال نجاشي، ص 35.
[3] رجال كشي، ص 361.
[4] امالي شيخ مفيد، مجلس 4، ح 6، ص 18.